Κυριακή 2 Ιουνίου 2013

Οικουμενικός Πατριάρχης προς Πατριάρχη Αντιοχείας: Ο λαός σας υφίσταται άδικες επιθέσεις, βία, απαγωγές !

Aκολουθεί η ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου κατά την υποδοχή του Πατριάρχη Αντιοχείας Ιωάννη στην Ιερή Καθέδρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Φανάρι:


Μακαριώτατε Αδελφέ εν Χριστώ Πατριάρχα Αντιοχείας κύριε Ιωάννη μετά της τιμίας Υμών Συνοδείας,

Χριστός Ανέστη!

"Υμνούντες το κράτος το ακατάληπτον και την δυναστείαν την αήττητον" του Αναστάντος Κυρίου, υποδεχόμεθα εις τας αυλάς ταύτας της Αγιωτάτης Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως την Υμετέραν Θειοτάτην Μακαριότητα, αφικομένην προς ημάς και ευαγγελιζομένην αγαθά, καρτεριαν και υπομονην και αναστασιν εντός της διακατεχούσης ημάς αποριας του "πειρασμού του κόσμου τούτου".

Ως ευ παρέστητε, Μακαριώτατε και τιμιώτατε Αδελφέ, εις το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, ένθα στεναγμοί και δάκρυα αιώνων εκχέονται υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας• όπου σκότος ενίοτε βαθύ, σταυρός, ταφή, θάνατος, ζωής επήρειαι και περιστάσεις βίου δονούν την ελπίδα και φυλάσσουν την προσδοκίαν• και ένθα φως και ζωη και ειρήνη και κατάπαυσις και συντονισμός και κέντρον Ορθοδοξίας και ορθοπραξίας• και όπου η Πηγη, ένθεν ο σοφός Δημιουργός μετοχετεύει τας γλυκείας προσρήσεις προς αίτησιν του αϊδίου ύδατος.

Ως ευ παρέστητε, φίλτατε Αδελφέ, κομίζων ημίν, ως δρόσον Αερμώνειον, εκ του Όρους Λιβάνου καταβαίνουσαν σήμερον ειρηνικώς εις την βοσπορίτιδα ταύτην άκραν, την μυστικήν Χαριν των ιερών τόπων της πατρίδος Σας: της Δαμασκού, ένθα ώφθη Κυριος τω διώκοντι Αυτόν Σαύλω και μετέστρεψεν εις Παύλον, Απόστολον των Εθνών• του πανιέρου Θεομητορικού προσκυνήματος της Σεντνάγια, όπου το θαυμα της Κυρίας Θεοτόκου καθημερινώς ενεργείται• του ιερού προσκυνήματος της Αγίας Πρωτομάρτυρος Θεκλης εν Μαλούλα, ένθα ομιλείται μέχρι σήμερον η γλώσσα ην ωμίλει κατά την επί γης παρουσίαν Του θεανθρωπίνη σαρκι ο Κυριος ημών• της αληθώς χρυσής αλύσεως των Αγίων και μαρτυρικών προκατόχων της Υμετέρας Μακαριότητος• του τάφου του Αγίου μάρτυρος Ιουλιανού εν Εμέση• του στύλου του Οσίου Συμεών πλησίον του Χαλεπίου• των σκηνωμάτων των πυριπνόων ασκητών της Συριακής ερήμου• επί πλέον κομίζων ημίν την και εις τούς τόπους της διακονίας Σας "διαμένουσαν ζωήν εις αιώνας αιώνων". 

* * *

Ως ευ παρέστητε, τιμιώτατε Αδελφέ, μεταφέροντες ημίν και το βάρος του σκοτους: των θλίψεων, των αγωνιών και των δοκιμασιών του πιστοτάτου και θεοφιλούς λαού Σας, του ευρισκομένου ανά μέσον του αδελφοκτόνου πολέμου, και, παρά τον ειρηνικόν και φιλήσυχον βίον του, υφισταμένου αδίκους επιθέσεις, βίαν, απαγωγάς και άλλα δεινά, "ζάλην εναντίον ανέμων" με αποκορύφωσιν την απαγωγήν του λίαν προσφιλούς αδελφού και συλλειτουργού ημών, Υμετέρου δε επί πλέον και κατά σάρκα αδελφού, Ιερωτάτου Μητροπολίτου Χαλεπίου και Αλεξανδρέττας κυρίου Παύλου, του εκλεκτού τούτου ποιμένος, ο οποίος τοσαύτα αγαθά και χρηστά προσήνεγκεν άχρι τούδε εις τον λαόν της Συρίας, αλλά και εν γένει εις την Εκκλησίαν, γενόμενος τύπος και υπογραμμός δια χριστιανούς και μη, τοις μεν παιδαγωγός εις Χριστόν, τοις δε υπόδειγμα βίου εν χρηστότητι και δικαιοσύνη.

Τας περιπτώσεις και περιστάσεις ταύτας βίου και πολλά άλλα δεινά εμπειρικώς αντιμετωπίζων ο λαός Σας, Μακαριώτατε, εν απορια σκότους πολλάκις συνέχεται ενώπιον του "συνεδρίου της ματαιότητος", προσκαρτερών την "έκπληξιν" και του "φρικτού Μυστηρίου" της Αναστάσεως την δύναμιν, ήτις την "υφήλιον πληρώσει νοητής ευωδίας".

* * * 

Ήλθετε, Μακαριώτατε, ίνα από κοινού τονίσωμεν και επανεκφράσωμεν την εν μυστηριοις υπάρχουσαν ενότητα του γένους των Ορθοδόξων Χριστιανών, πηγάζουσαν από αυτής ταύτης της ενότητος των τριών Θείων Προσώπων, του Ενός Θεού, του συγκροτούντος την από περάτων έως περάτων της οικουμένης Μιαν και Ενιαίαν Ορθόδοξον Εκκλησίαν.

Είναι αληθές, ότι εκλήθητε να διακονήσητε το έργον της εν Χριστώ σωτηρίας εις καιρούς λίαν δυσχερείς και εις περιστάσεις ήκιστα ευνοϊκάς δια την Αγιωτάτην κατά Αντιόχειαν Εκκλησίαν, και ετέθητε επί την λυχνιαν δια να στηρίξητε τον λαόν, να τον προστατεύσητε, να τον σκεπάσητε, να τον παραμυθήσητε, να τον βοηθήσητε εμπράκτως, να τον ενισχύσητε να παραμείνη εις τας πατρογονικάς εστίας αυτού, εις τας οποίας, παρά τούς τόσους διωγμούς κατά καιρούς, παρέμεινε μέχρι σήμερον ως η ζύμη του Ιερού Ευαγγελίου, ίνα ζυμώση άπαν το φύραμα, ώστε να δίδηται εκ των θεοβαδίστων τούτων τόπων εις το διηνεκές η μαρτυρια της αληθινής πίστεως εις τα πέρατα της οικουμένης.

Κατά τα ανεξιχνίαστα κρίματα και το μέγα Έλεος Αυτού, λοιπόν, επανέφερε την Υμετέραν Αγάπην ο Μεγας Αρχιερεύς εκ της Δυσεως εις την Ανατολήν και έθετο Αυτήν Λυχνον ίνα φωτίζη πάσι τοις εν τη οικία και ίνα μαρτυρή τη αληθεία. 

Αναλογιζόμενοι τοίνυν καρδία και χείλεσι την εμπιστευθείσαν Υμίν πρωθιεραρχικήν διακονίαν, Μακαριώτατε, ενωτιζόμεθα εις τα εσωτερικά ώτα της ψυχής ημών να αντηχή αδιαλείπτως το του Προφήτου "τέθεικά σε εις φως εθνών του είναί σε εις σωτηρίαν έως εσχάτου της γης" (Πραξ. ιδ , 47-48), ως επίσης και οι ενισχυτικοί Αποστολικοί λόγοι ότι "δια πολλών θλίψεων δει ημάς εισελθείν εις την Βασιλείαν του Θεού" (Πραξ. ιδ ,22-23). Θλίψεων, αι οποίαι προέρχονται είτε έξωθεν του περιβόλου της Εκκλησίας είτε εκ των αναδεικνυομένων εν επιγνώσει σταυρωτών. Και αληθώς ενίοτε "πέπαυται τόλμα μαθητών" και "λέλυται άχραντος ναός", δια να "αριστεύση όμως Αριμαθαίος Ιωσήφ" και ο Κυριος "να συναναστήση την πεπτωκυίαν σκηνήν". Βασιλεύει το κάθε κακόν, η βία, η τρομοκρατία, οι φόνοι, αι απαγωγαί, η εκδίκησις, η άμετρος συκοφαντία και ο καλλιεργούμενος μύθος των μέσων γενικής ενημερώσεως και τα παντός είδους βασανιστήρια του ανθρώπου, της εικόνος του Θεού, ο θάνατος και η ταφή αυτής. Όμως "ουκ αιωνίζει" το κακόν, και δεν κατισχύει ο Άδης του γένους των βροτών. Η αλήθεια νικά και λάμπει και δεν κατισχύει αυτής κακία(πρβλ. Α  Ἐσδρ. γ 13).

Όμως, Μακαριώτατε, "τις ημάς χωρίσει από της αγάπης του Χριστού;" (Ρωμ. η  35) αφού "είπερ συμπάσχομεν ίνα και συνδοξασθώμεν" (Ρωμ. η ,17-18). Όντως, ακολουθεί και η Υμετέρα Αδελφωσύνη επί τα ίχνη των διωχθέντων Αποστόλων, των μαρτυρησάντων δια τον Κυριον Ιησούν προκατόχων Αυτής, του "νέφους των μαρτύρων" της Εκκλησίας. Αύτη η δοξα της Ορθοδοξίας: "πάντες οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται" (Β´ Τιμ. γ , 12-13). Αληθώς, δια τον δι  ἡμᾶς σαρκωθέντα, σταυρωθέντα, αναστάντα και θεώσαντα την φύσιν ημών Κυριον Ιησούν και δια την άσπιλον Νυμφην Αυτού, την Εκκλησίαν, άξιον και δίκαιόν εστι να ανέλθωμεν και εις τον σταυρόν και να κατέλθωμεν και εις τον Άδην, πάντοτε "πλουτούντες εις Θεόν" και διακονούντες την ενότητα των Εκκλησιών καθ  ἑαυτάς και προς αλλήλας, και από της εκκλησιαστικής ενότητος ταύτης και εκείνην του ανθρωπίνου γένους, εν τη βεβαιότητι ότι εις τέλος "η λύπη ημών εις χαράν γενήσεται" (Ιωάν. ις , 21).

* * *

Μακαριώτατε,

Ανήρ εγνωσμένης ευλαβείας, εκ παιδός αφωρισμένος εις την διακονίαν της Εκκλησίας, εξ οικογενείας βαθύτατα ευσεβούς, απολαμβάνων του σεβασμού και της αγάπης του εκκλησιαστικού πληρώματος δια της άχρι τούδε πολιτείας, προσφοράς και των πολλών ταλάντων Σας, ιδιαιτέρως του μοναχικού φρονήματός Σας, εις το οποίον ενετρυφήσατε και εκαλλιεργήθητε εντός της καλλιελαίου του Αγίου Όρους Άθω, και του εκκλησιαστικού ήθους Σας, αποτελείτε δια τον χριστιανικόν λαόν της Εκκλησίας Σας, αλλά και δια σύνολον την Ορθοδοξίαν, ε λ π ι δ α θεόσδοτον, στύλον και εδραίωμα της Καθολικής Εκκλησίας, η οποία εις την Αντιόχειαν το πρώτον έλαβε την επωνυμίαν "Χριστιανική" και ένθεν επεξετάθη εις άπασαν την οικουμένην δια των Αποστόλων και των διαδόχων αυτών το σωτηριώδες έργον του Θεανθρώπου Κυρίου.

Συνεχίζομεν, λοιπόν, και συνεχίζετε την εν ενότητι πορείαν, έκαστος από της επάλξεως εις ην εκλήθη, εν τη βεβαιότητι ότι απροσδοκήτως και ανθρωπίνως, όταν ημείς δειλιάζωμεν "κακίας κατεχόμενοι φθόνω, τω ψυχάς παραλύοντι", από "Θαιμάν ήξει ο Θεός και ο Άγιος εξ όρους κατασκίου δασέος", και θα αντηχήση αληθώς εν ενί στόματι και μια καρδία "Δοξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία".

Χριστός Ανέστη! Καλώς ήλθετε, Μακαριώτατε! Ο Χριστός εν τω μέσω ημών και των Αγιωτάτων Εκκλησιών ημών, Κωνσταντινουπόλεως και Αντιοχείας, ην, έστι και έσται, νυν και εις τον αιώνα. Αμήν.